El fioeu del scior Marcèll

La mia mamma l’è Marcella
el mè pà al g’ha nomm Marcèll
l’è Marcella mia sorella
e mi sont Marcèll quell bell

Fin da quand sont vegnúu al mond
i vesin se spetasciàven
per vedè sto angiolin biond
tucc in coro poeu esclamaven:

Oh come l’è mai bell
el fioeu del scior Marcèll
oh come l’è mai bell
el fioeu del scior Marcèll

In di fass seri on puttin
a la scola on bell folètt
de carezz e de basin
m’en faséven di carètt

Quand gh’avevi desdott’ann
sera bell come on amór
se sentiven i rosànn
che diséven tra de lór:

Oh come l’è mai bell
el fioeu del scior Marcèll
oh come l’è mai bell
el fioeu del scior Marcèll

A vint’ann mi sera fort
bianch e ross e tutt bisciàa
de donnett de tutt i sort
n’hoo púr anca innamoràa

Finna quand sont staa coscritt
in dell’ann vottantatríi
el dottór anca lú l’ha ditt
quand mi s’era desvestí:

Oh come l’è mai bell
el fioeu del scior Marcèll
oh come l’è mai bell
el fioeu del scior Marcèll

Noeuv més dopo vèss sposàa
sont sta pà d’on bell fiolin
e perché l’è mí spuàa
g’hoo daa el nom de Marcellin

Inscí quand mí saroo vècc
e el bagaj grand ogni tant
sentiroo sonà in dí orècc
sta canzón che me pias tant:

Oh come l’è mai bell
el fioeu del scior Marcèll
oh come l’è mai bell
el fioeu del scior Marcèll