A iò vésst un marziàn
CORO: “Ban duv l’éra, ban duv l’éra?
(trai volt) L’é impusébbil,
t’n’è vésst brisa ban!”
In mèz la campagna tais a San Zvan.
In mèz la campagna tais a San Zvan.
“It sicur, it sicur?”.
Ma vaca, dla pòra am san pugè’l mur!
L’éra a tri méter o quàter dal fòs
quand al ho vésst am san caghè adòs,
pò ai ho pinsè a san fortunè la sienza
del mondo ha bisogno di me.
Mi son vicinato co’un surìs tràgic ambasciatore
dal mannd intìr,
ai ho fat acsé in saggn ed salùt
ma a saré ban scapè dluntìra.
A iò vésst un marziàn
CORO: “Ban cum l’era, ban cum l’era?
(trai vòlt) S’eri svino, l’hai visto benino.”
L’avèva trai gamb, ónna piò curta,
sotili sotili pareven grissén,
con dòu stèva in pì l’ètra éra mórta
pròpri cumpagna l’usèl ed Sandrén.
Al tranc parèva na murtadèla e i brazén du zuzizùt,
al man i avèven ventquàter dida
e in vatta al pèt dagg’ o tragg’ tatt.
La tèsta cumpàgn un mlòn sanza cavì,
ma in vatta, l’antanna dla televisiàn!
Quatr uc’ trai uràcc’ sett bus int al nès,
na bacca davanti e ónna de dri.
CORO: “Ma cuss’èt détt, e lò l’ha parlè?
Brisa tgnìres acsé a metè!”
PARLATO: La premma cósa da fèr l’éra dèri al benvenuto.
Mé i ho tintè, ci ho detto:
welcome… bienvenù… vut na cicles?
Pò an i ho nianc dett marziano parché s’l’é ed Venere
l’é cumpagna dir a ón milanéssta s’l’é dl’Inter…
T’um pér un fat còs, t’ì tott stralanchè.
Mo csèt adòs… un marziano dla mutua?
Di quèl? Oh! di qualo?
Noi italiani amichi! Noi italiani nel Mec… ancora per poc!
T’né di baiuc tè, t’né di baiuc!
Acciaio inossidabile!… e nueter què satta…
Sta zétt ch’al s’é mòs… sta zétt ch’al s’é mòs.
Avérra la bacca e l’um dis “Taf red ni ed luc rocs ni nailati”.
Cósa? “Taf red ni ed luc rocs ni nailati”
… aspetta ch’a scriv…
“Taf red ni ed luc rocs ni nailati”
Ai ho capé l’é alarvérsa…
scòrr in italiàn, fat dèr int al cul…!
Da dove vieni, da dove vieni?
A ven da luntan, a ven da luntan.
Ban csa zàirchet qué al mannd,
tè che sei tanto progredito?
Hai un disco volante
e il radar in testa e chissà quanti strampalerì.
Al m’ha arspòst “un dé a girèva
an in psèva pió ed stèr là da mé…
A iò vésst la tèra, al vòster mannd,
am é quèsi pèrs ed turnèr cinén…
ai ho dusànt ân o fórse anc de pió,
ed il progresso l’é carsó con mé…
Forse non sembra, at pèr una fóla,
ma tanti anni fa me ai éra fat cumpagna té,
po’ dal guèri tremàndi, l’inquinamento,
al sit ch’al manchèva: am san trasfurmè.
La zant l’an mór pió, al mèr l’è sughè,
la fruta è sintetica e plastifichè,
l’aria l’é vairda i àlber in i én pió,
la tèra è desérta a pérsita d’oc’.
Se la memoria funziona ancòura ban
té t’i da èser un cuntadén,
pòsia stèr qué a respirèr aria bóna,
pòsia magnèr un tòcc ed zivalla?
A iò vésst un marziàn (trai volt)
magnèva zivalla, zighèva cuntànt,
A iò vésst un marziàn.
