Filippo Rostan – 1931 – musicata da Giuseppe Pellottieri
Gh’è Pepin ch’u se prepara
in sciâ ciàza a sou lampara.
Stanöte de següru nu’ ghe serà de lüna,
due barche i vareran,
pe’ campà i pesci üna,
cun l’autra i careran.
Me paire e me maire
de longu a mungugnà,
perché u l’è pescavù
i nu’ me ghe vön da’.
Tra pařàmiti e manate
e tra çenze, lami e nate,
cume sereva belu vive cu’u mei Pepin,
e pe’ i Sestei crià:
“Ai beli pignurin !
Lascéveghe carà !”
S’à l’è a spüssa de pesciüme,
saciu ancu’ lavame e ciüme.
E s’u s’arrecampesse muciu, muciu d’â càra,
zazüi cume seremu,
föra assetai pe’ a scara,
e ben, s’à canteremu !
