La triste vita dei canatori

O che canatori l’è mai quest!
A la mattina me fann levà sú prest
a colazión e férmen no
al mesdí me làssen ‘na a cà no
a la sira me làssen ‘na a cà tard
Pésen i rocchett
con quatter sètt balètt
Oche padrón
me l’è mai impostorón!
L’è semper chí a vardà
come fèmm a lavorà
Lunga l’è lunga
la paga l’è pocca
la seda l’è cattiva
de strazza en voeuren minga
i rocchètt i voeuren bón
i cò i voeuren sú
e sú e sú e sú
in canatori vègni pú.