Pisano – Lama
‘Mmiez’ê ffronne,
‘mmiez’ê ffronne da ‘Nfrascata,
ce sta na casarella prufumata;
chiene sciure, chiene rose avvellutate
addó’ se ferma ‘o sole pa guardá…
Addó’ se ferma ‘o sole pa guardá…
E na figliola cu duje uocchie nire,
s’affaccia, tutte ssere, a vintun’ore…
E ‘o core mio se fa na cammenata,
tutte ssere,
‘mmiez’ê ffronne da ‘Nfrascata…
Raggio ‘e luna,
raggio ‘e luna ‘nnargentato,
tu comme si’ felice e affurtunato:
Quanno, ‘a sera, ‘sta fenesta s’è appannata,
te miette ‘e faccefronte pa guardá…
Te miette ‘e faccefronte pa guardá…
E quanno ‘sta figliola s’addurmenta,
tu trase a ll’intrasatto, e ‘a vase ‘nfronte…
E po’ te firme ccá, tutta nuttata,
pazzianno
‘mmiez’ê ffronne da ‘Nfrascata!
Ll’aggio ditto,
ll’aggio ditto a ‘sta figliola:
“Chi è bella comm’a vuje nun pò stá sola:
‘Sta vucchella tène ‘addore de vviole
e io desse tutta vita pa vasá…
E io desse tutta vita pa vasá!…”
E tengo pronto giá nu lietto ‘e sposa,
cu duje cuscine, fatte ‘e fronne ‘e rose…
Ce manca na cuperta arricamata…
e ‘a facimmo
cu sti ffronne da ‘nfrascata!