La ca sla colin-a

La ca sla colin-a l’é bela
Maria la varda peui dis:
am piasrìa podèj catèla,
sarìa ‘l mè paradis!
L’é bianca la ca sla colin-a,
l’é bianca come ‘n linseul,
s’it la varde a smija ch’ a grigna,
l’é pròpi la ca che a veul.

L’é gròssa la ca sla colin-a,
tante stansie con finestre e pogieuj,
starìo pròpi bin là ansima
mi, mè òm e ij mè fieuj.

Mè pare fasìa ‘l murador
l’é mòrt ancora spòrch ëd càussin-a,
l’ha fala chiel la ca sla colin-a,
l’ha fala për quatr ësgnor.

E lor a ven-o d’istà
stan mach doi mèis peui van via,
la ten-o mach basta ch’a sìa
e mi a son sensa ca.

La ca sla colin-a l’é bela
Maria la varda peu dis:
mi podreu mai catèla,
për ij pòver a-i-é nen paradis!