La Ghirlandeina

Ghirlandèina, véta mia,
t’è por bèla. Csa t’em piès!
Vè che Tarr! Che maravia!
Ciàpa, to’, ch’at bott un bès!

Cùma t’è bèla, chèra Ghirlandèina,
te pèr un quel d’insàni, una vision!
Bianca, in tla préma lus ed la matèina
te pèr un’urazioun.

Ghirlandèina, véta mia,
t’è por bèla. Csa t’em piès!
Vè che Tarr! Che maravia!
Ciàpa, to’, ch’at bott un bès!

Bianca, slanzèda, cun la punta al zél,
al campanoun ch’al t’fa totta termer.
Guardian piò vigilant e piò fedel
an gh’è dobbi cater.

Ghirlandèina, véta mia,
t’è por bèla. Csa t’em piès!
Vè che Tarr! Che maravia!
Ciàpa, to’, ch’at bott un bès!

Dal bianchi balaostri, pò, che vésta!
La zitè satta, i mont e al mèr luntan,
du fiom lusent, i camp in bèla vésta:
La tèra di Zemiàn.

Ghirlandèina, véta mia,
t’è por bèla. Csa t’em piès!
Vè che Tarr! Che maravia!
Ciàpa, to’, ch’at bott un bès!