Nonu aspis

nocc nocc negra come una lavagna
e ghè dumaà una lüs in sö la muntagna
un omm cun la lanterna el mangia de par lü
e in questa ca’ de sass hann mai mangià in dü

un omm cun la lanterna, l’umbria de un capell
l’umbria de una barba, l’umbria de un mantel
e chi l’ha cugniusü l’ha mai vedü alegru
e’l culur del so vestì l’è sempru sta’ l negru

e la ciamen nonu aspis,
nonu senza neü
nonu senza noni
aspis che ved mai el sü

nocc nocc negra cume una lavagna
un fiulett el s’è perdü in sö la muntagna
e un omm cun la lanterna la ciapa per la man
ghe presta’l so mantel, ghe fa mangià’l so pan,
e’l dé dopu l’é un via vai de carbinier
hann truà’l fiö che’l sera perdü ier
l’hann truà bel tranquill, setà giö in de’ na caverna
cunt in man ul so’ mantel, cunt in man la sua lanterna

e la ciamen nonu aspis
nonu senza neü
nonu senza noni
aspis che ved mai el sü

e la ciamen nonu aspis
ma l’ha mai cagnaà nisön
fiö de mila nocc, fiö de mila lün.