1951 – di Luigi Cebrelli
Ecu o giurnu d’a gran tradiçiun
gh’è pe’ e strade ina gran cunfüxun.
U l’e u giurnu aspeitau cun anscietà
gh’é inti cöi gran cuvea de bataglià.
Se inte l’anu caicosa a va’ in po’ ma’
batagliandu, e pene, purè scurdà;
Se lascé scapà sta bela ucaixun, chissà …
de pentivene duman savé za’.
Cantàmura in coru sta bela cansun
perché àmu tüti sta grande pasciun
cantàmura inseme garsune amuruse;
tra röse e ganöfari, se’ deliçiuse.
Cu’ e sciure, che inturnu i ne invita a cantà,
ina sula armunia purremu creà,
perché i l’àn, e sciure, a sou meludìa
che megliu d’in’autra d’amù a sa’ parlà.
U furestu ch’u vö bataglià,
inte sciure, l’amù u vce truvà.
Ciache sciura che ti lançi u l’é in baixin,
in’invitu a restà a nui veixin;
pe’ ina vota nu’ stéveghe tropu a pensà,
dae sciure e dai baixi lascéve imbriagà.
Inti baixi gh’é za’ tütu u tou amù … se sa’
e inte sciure gh’é u carù de stu sù.
Cantàmura in coru ,,. (ec.)
