1951 – di Anacleto Ughes
Urmai de mazu ciach’anu a se fa’
e tüti i speita a nostra festa cun grande pasciun;
se sente dapertütu rümesccià
pe’ fařa bela, semai ciü bela, cuscì vö a tradiçiun.
E nostre garsunete i se prepara za’
pe’ andassene insci carri a bataglià.
Ina vecia cansun che vui savè
a dixe che ‘stu paise u l’è
paise d’u sù, d’ê sciure e aiscì de l’amù.
Candu insci carri munterè,
d’ê nostre sciure, garnive u sen, bele pecine;
sciure fra e sciure, vui seré,
inta “Bataglià” parescerè tante regine.
se i zuveni i ve mireran
sciacheghe in po’ l’ögliu,
feghe in surisu,
e féři suspirà;
però nu’ duvè tropu esagerà
se nu’ l’amù, u ven, u rie e u se ne va’.
O Ventemiglia bela tü ti u sai
che chi t’a vistu, o prestu o tardi, ancù u riturnerà;
a festa d’ê tou sciure a l’è, uramai,
meravigliusa, cuscì grandiusa ch’à nu’ se pö scurdà:
viuřete e margarite, ganöfari e lilà
e d’e garsune che i ve fan sugnà !
Ina vecia cancun che vui savè
a dixe che ‘stu paise u l’è
paise d’u sù, d’ê sciure e aiscì de l’amù.
Candu insci carri munterè (ec.)